این سندروم باعث ناراستایی هایی از قبیل چرخش داخلی و نزدیک شدن استخوان ران و درشت نی، ولگوس زانوها و هایپراکستنشن، افزایش زاویه ی Q ، آنتی ورژن ران،تیلت جانبی لگن و تیلت قدامی لگن، افزایش لوردوز کمریو کایفوز جبرانی می شود. با توجه به راستای کل اندام تحتانی نسبت به یک اندام، خیلی دقیق تر؛ ارتباط بین راستای آناتومیکی و خطر آسیب در اندام تحتانی را می توان توصیف کرد؛ زیرا ناراستایی یک اندام موجب ایجاد تغییرات جبرانی در سایر اندام ها و استخوان ها می شود.

مشاهدات کلینیکی تاکید کرده اند که افرادی با برونشین بیش از اندازه مستعد پذیرش آسیب های ویژه ای مانند التهاب نیام کف پایی،شین اسپلینت،مشکلات جابجایی یا دررفتگی پاتلافمورال،التهاب تاندون آشیل، شکستگی های فشاری اندام تحتانی،آسیب غیر برخوردی ACL و MCL، درد مفصل کشککی رانی و اسپرین مچ پا می شوند.

همچنین ناراستایی برونشین و کف پای صاف از ریسک فاکتورهای التهاب نیام کف پایی می باشد. بنابراین افراد دارای این ناراستاییبیشتر مستعد التهاب نیام کف پایی هستند. درخصوص ارتباط آسیب ACL نتایج متناقضی وجود دارد که نیازمند تحقیقات بیشتری است. اما ناراستایی برونشین و کف پای صاف از ریسک فاکتورهای سندروم قدامی کشککی رانی (PFPS) محسوب می شود و افراد دارای این ناراستایی بیشتر مستعد PFPS هستند. به نظر می رسد که ناراستایی های پا منجر به  اختلال در زنجیره ی حرکتی و کمردرد می شود.

برونشین بیش از حد یکطرفه ی پا باعث اختلاف در طول پاها،انحراف جانبی لگن و در نتیجه کمردرد می شود.

ورزشکارانی که در سنین پایین تمرینات شدید انجام می دهند،سیستم اسکلتی عضلانی خود را که در حال رشد هستند، تحت فشار قرار داده که این فشار می تواند باعث تغییرات ناراستایی در بدن شود. اطلاعاتی وجود دارد که نشان می دهد تمرینات ویژه ی ورزشی و حرکات تکراری بر روی قوس پا تاثیر می گذارد. در این زمینه افزایش بروز کف پای صاف در دوندگان، اسکی بازها،فوتبالیست ها و تنیس بازان گزارش شده است. در اغلب تحقیقات، برونشین پا و کف پای صاف، بعنوان یک ریسک فاکتور آسیب و به ویژه آسیب های اندام تحتانی و مچ پا شناسایی شده است.

به عنوان مثال برونشین پا در دوندگان دبیرستانی به عنوان یک ریسک، عاملی برای شین اسپلینت می باشد.معمولا در دوندگان دو نیمه ی مارتن 5mm افت ناوی مشاهده شده است.کف پای گود با آسیب های جانب خارج مچ پا همراه است؛ حال آنکه کف پای صاف با آسیب های زانو و بافت نرم جانب داخل پا مشاهده می شود.

شایع ترین آسیب ها در دوندگان با کف پای صاف؛ درد زانو،تندونیت پتلا،التهاب نیام کف پایی است. میزان ارتفاع و قوس طولی داخلی کف پا در ژیمناستیک کاران و کشتی گیران نسبت به سایر رشته های ورزشی بیشتر می باشد. زنان فوتبالیست دارای برونشین پا هستند که خطر آسیب های زانو را در آنان بیشتر می کند.