بازی های کودکان به اندازه ی کافی متنوع استبه طوریکه از نظر تعادل عضلانی یا اختلالات وضعیتی در راستای بدنشان هیچ مشکلی ندارند.   لیکن زمانی که این کودک بزرگ می شود و در مسابقات ورزشی و به خصوص قهرمانی شرکت      می کند به جایی می رسد که برای افزایش کارایی بدن و مهارت در ورزش مربوطه نیاز به تمرینات ویژه و فشرده دارد و در برخی موارد تمرینات نادرست انجام       می دهد و در نتیجه ی این تمرینات مجبور به قربانی کردن درجاتی از تعادل عضلانی و راستای اسکلت طبیعی می شود. چنین وضعیتی موجب اختلالات جبران ناپذیر ارگانیکی  می گردد.

عدم تعادل عضلانی در ورزشکاران، موجب عدم تعادل قدرت در عضلات عمل کننده و مخالف که در مقابل یکدیگر کار می کنند؛ (آگونیست و آنتاگونیست) شده و به تبع آن در ترویج و گسترش ناهنجاری های قامتی موثرند. از آنجاییکه وضعیت هر مفصل بستگی به تعادل نیروهای عضلانی مخالف دارد به هر دلیلی یک گروه جمع کننده (فلکسور) تمام یا قسمتی از عملکرد خود را از دست می دهد و گروه مخالف آن؛ یعنی گروه بازکننده، مفاصل را با ایجاد فشار غیرطبیعی به حالت بازشدگی کامل HyperExtension می برد.

به عنوان مثال وزنه برداری که وزنه را از قسمت جلویی بدن به سمت بالا می کشد. در جلو سطح اتکا بدن با زانوهایی که نزدیک به باز شدن هستند باعث ایجاد انقباض بسیار قوی در عضلات راست کننده ی ستون فقرات (erector spinal) خواهد شد.

این موارد که مستلزم کار دائمی عضلات بازکننده تنه است باعث می شود که این گروه عضلانی در زمره ی قویترین عضلات بدن به حساب بیاید و این ورزشکاران دچار عدم تعادل عضلانی بین گروه بازکننده و خم کننده ی تنه گردند.

به عبارت دیگر از بین رفتن کارکرد برخی از قسمت های بدن، به دلیل ویژگی های اختصاصی بعضی از رشته های ورزشی،اثرات نامتعادلی را بر وضعیت بدنی ورزشکار می گذارد. علت این امر را می توان ،کاربردهای اختصاصی تر برخی از اندام ها نسبت به اندام های دیگر، نسبت داد. از این رو در برخی از رشته های ورزشی، تغییرات تخریبی اسکلتی بدن، تسریع می شود.

عامل دیگر عدم تعادل عضلانی؛چاقی است. چاقی نقش تسریع کننده در تغییرات تجزیه در مفاصل وزن پذیر، مخصوصا ستون فقرات تحتانی بازی می کند. وزن اضافی بدن باعث انتقال مرکز ثقل بدن به طرف جلو شده و در نتیجه شخص         با فشار به قسمت فوقانی تنه به طرف عقب، سعی در جبران این وضعیت دارد.       با این عمل بازشدگی Extension در ستون فقرات در ناحیه ی کمر و خارجی (لومبوساکرال) افزایش یافته، میزان گودی کمر زیاد شده و تعادل عضلات قدام     و خلف تنه بهم می خورد.

یکی دیگر از عوامل عدم تعادل عضلانی در ورزشکاران، کفش ورزشی آنهاست. کفش یکی از مهمترین وسایل ورزشی است که باید به آن اهمیت بیشتری داد. سفتی و محکمی کفش، زیره های غیراستاندارد و نامناسب باعث ضعف عملکرد انگشتان شده و درنتیجه قدرت عضلات خم کننده را کاهش داده؛ ساختمان لیگامانی آن را ضعیف می کند. بلند و نامناسب بودن پاشنه ی کفش، مرکز ثقل را به طرف جلو رانده و فرد را برای حفظ تعادل در شرایط جبرانی نامطلوب قرار می دهد و در نتیجه در ستون فقرات، افزایش لوردوز بوجود می آید.

این موارد باعث اختلال و ناهنجاری شود. های وضعیتی در اندام تحتانی و بعضی از مواقع، در ستون فقرات می شود.

http://WWW.ghamatpooyan.ir